Dikt i de sene aftensunder...

For mange månader sidan ba Astrid meg om å skrive eit dikt om henne. I dag spanta ho is på meg, so då tenkte eg å skriva ein liten hyllest til denne tvers gjennom ærlige og lattermilde jento på Danielsen...


Langt , langt sør i Hordaland,
der vind og sjø slår mot kvite strand.
Litt nord, og bort ein asfaltveg,
der sit Astrid og lengtar etter deg!
For på Nordeneset ligg hennar hus,
Der har ho data, piano og MITT kaffikrus!

Som lita var Astrid sterkt knytt,
til noko som aldri gjer folk snytt.
Nemleg Bedehuset så kjært for folket,
der dei altid har bibelen konservativt tolket.
Astrid fekk seg songbok som liten krabat,
og låg under bordet heima etter middagsmat,
og sang songar ho kjente so godt,
og ho syng endå, riktig så flott!

Ja, stemmen til Astrid er særprega.
Den kan dei mest masette klasserom lega.
For når Astrid rope "Ti still",
då gjer alle som ho vil!
Snakka høgt helst utan varsel i klassen,
Kalle og Birger gjev ho restriksjonar på plassen...
Men flink på skule det er ho absolutt,
Kven veit kor ho kan ende tilslutt?

Astrid blir nok ei god kone for sin mann,
skjønt ho har ikkje endå funne han(!?)

Av kvalitetar er ho god til å lage mat,
diskar opp med orientalsk gryte og salat.
Og so likar ho pølse frå Gilde meieri,
(eller var det slakteri)
det er ivertfall ikkje te å koma forbi,
at ho like pølse slik eg like konditori...

Far til Astrid han køyrer tog.
Og er nok god til å føre dialog,
med småhissige og provoserte passasjera,
so sikkert berre e redd for å kolidera.
Mor Engen lagar Os`beste skillingsboller,
og skrubbar Astrid sine brukte kasseroller.

Astrid, du harotalt forandra mitt syn,
på jenter som ikkje bur midt i byn.
men heller slår seg til ro,
med i FRP-land Os å bo.
og sjølvom eg avogtil kan verke skuffet,
over deg, så føl deg ikkje truffet...
For som eg før har sagt og gjentar i mitt kvad,
du er grei og eg er no i deg likevell glad!

Husk at om Kristkyrkja nokon gong blir for trøtt,
så står Bedehusdøra ALTID på gløtt=)