torsdag 28. februar 2008
Doktor dyregod
har det hatt seg so:
at mi høgre store tå
har vert både gul og blå!
difor reiste eg inn til fastlegen & co:
doktar`n tok eit raskt blikk,
og tenkte "her gjer eg god butikk"
Han sette i sprøyter, dopa tåa ned,
so sa han, "no må du kvila i fred"...
så klipte han, til min store skrekk,
halve nagla vekk!
tåa vart surra inn og bandasjert,
og eg var plutseleg noko redusert...
jadå, eg har hatt blokkdag fri
og då har ein jo god tid...
Les Ef. 1.7 og ha ein fin dag!
torsdag 31. januar 2008
Alarmen går...
Vel, da kan so henda, men etter det eg forstår så kjem eg aldri til å døy uansett!
I Johannes 11.25 seier nemleg Jesus " Eg er oppstoda og livet. Den som trur på meg skal leve om han enn døyr."
Hmm, døden. Kven fryktar ikkje døden? Vel, det finnst faktisk ein god gjeng, som i teorien ihvertfall ikkje skal frykta døden, for døden er overvunne!
OK, røykvarslaren og refleksvesten var vel gjerne ikkje dei beste eksempla å koma med. Hadde vel fått korreksbrev frå vegvesenet og brannvesenet og alle slags vesen om eg hadde sagt slik offentleg(nei, min blogg kan vel ikkje kallast offentleg, trass i at den har visse likhetstrekk som til dømes sein oppdatering)
Men, uansett! Ein dag vil alarmen gå, eller basuar lyde frå himmelen... det er erkeengelen som bles i den, og dei som kjenner Kristus skal då "rykkast i sky". Det er ingen som veit korti dette skjer. Herrens dag kjem som ein tjuv om nattå står da skrive, og i Openberringa står det; "Sjå eg kjem snart!" Det er Jesus som talar. Siste gong han seier dette legg Johannes til "Amen, ja kom Herre Jesus, kom". Det var vanleg å avslutte eit kristeleg møte i nokre menigheter med nettopp "kom Herre Jesus". Snakk om frimodighet og fryktlaushet... Dei frykta ikkje døden, for døden var ikkje eit alternativ... Jesus overvann den, og Jesus har nøklane til dødsriket!
Himmel og hav(skal brenne), vår forløsningstime kommer, jeg vil lytte etter lyden av hans trinn; altså lytte etter tidens tegn... Så må kvar og ein stille seg det klassiske spørsmålet då; Er du klar for den dagjen Herren kjem att? Eller som emisærane seier med bevande stemme; Er du reeeede min venn!?
Det blir fint i himmelen, då skal me gå i kvite kapper, og synge lovsang like mektig som havet når bølgene slår... Det vil også bli servert mat, og me kan sole oss i lyset av Lyset!
Dei seie min blogg e einaste som ikkje er blokka i USA, og sidan de vilel ha oppdatering so fekk de da no... eg skal te Radøy den grøne øya i helgo, "dar ingen skulle tru at internett fantes" so ha ei fin helg!
måndag 31. desember 2007
Hei din sau!
Til dykk alle:
Hugs at Herren er din hyrding i det nye året også!
søndag 28. oktober 2007
Det har satt min sjel i BRANN...
Samtidig stussar eg ved ein ting, og det er den fasinasjonen, ja nerast besettelsen mange bergensarar lir av når det er snakk om SK Brann. Besettelsen er farlig, den set seg i hjartene til folk og stenger for Han som står utanfor og bankar... Det er Han som har sett mi sjel i brann!
Dette innlegget er ikkje meint å leggja dempar på vår store siger, og eg vil få nytte anledningen til å gratulera alle fanatikarar med sigeren;)
måndag 15. oktober 2007
Snart skal eg rykkast i sky...
Martin Luther sat ein dag i sitt tårnkammers og leste i Romarbrevet 8, der det fyrste verset seier" Så er det då inga fordømmimng for dei som er i Kristus Jesus". Då vart det openbera for han at avlatsbreva den katolske kyrkja selde for å fri folk frå skjærselden var vranglære, ja og paven i seg sjølv var vranglæraren sjølv! Dermed stod han opp blant folket og tala Roma midt i mot! Han hengte opp 95 teser mot katolisismen. Dermed vart han bannlyst av paven og "kidnappa" av ein ven for å halda seg vekke frå dei som ville drepa han... medan han sat der oversette han heile bibelen frå latin til daglegdags tysk, slik at lekfolket kunne skjønne og etterkvart lese bibelen sjølv... Martin Luther var munk men gifte seg seinare med ei nonne og dei fekk monge barn, slik seg hør og bør... Han skreiv Den store Katekismen og den Vetle Katekismen, som har vore til rettleiing for alle lutheranarar i all ettertid!
Takk Martin Luther!
måndag 24. september 2007
Ein spenstig fredag litt utanom det vanlige...
måndag 10. september 2007
Bratte fjellsie og "frådande fossefall"...
1. Stoltzekleivæ for dei beinskjøre, kolsramma og trygdemissbrukande.
2. Aurlandsdalen på langs frå Østerbø til Vassenden for dei raske, spreke, oppegåande både mentalt og fysisk, dei hardt arbeidande, ærlege og fromme.
Da finnst sikkert dei so trur eg valde nr. 2, og dei har jammi meg rett vener, eg gjekk i denne vetle spektakulære dalen som strekk seg frå Oslo i ast til Bergen i vest.
Oppmøtet frå klasse 2c var overveldande ved både; Helge, Ristesund, Marto, Josefine, Kristin, Camilla og meg. Turen var fantastisk! Utsikten var nyydelig! Ingen tvil om at Gud og isbreane har forma denne vakre dalen med omtanke og omhu...
Me gjekk ved elva heile tida bortsett frå Bjørnepasset, der streifdyr og kvit flogesopp vaks vilt i fjellskrentane.
Ved Sinjarheim, eit lite Soria Moria oppe i dalen, hadde me felles pause der Helge åt ein feltrasjon spagetti, nåken fann mentalt felleskap med sauene, og rektor tok sklitakling på ein noko forfjamsa Ristesund.
Siste delen av turen var prega av mykje synging då Danielsen kristelige mannskor var fulltallig med alle to medlemane. Me slo oss også saman med nokre songglade fjelljenter og sang alle kristne bornesongar me kunne koma på... Sjølvsagt var "misjonæren" med Bjarte Leithaug også sunge, men då av mannskoret åleine. Denne er som de skjønar i repartoaret vårt. Danielsen mannskoret er vel oppegåande og vil snart leggja ut på turnè med Marit og Irene gjennom Norden og videre til Europa og USA.
Då me kom til bussen tok rektor imot oss og gratulerte med vel gjennomført tur. Det hadde vore ein opplevelse av dei sjeldne og eg vel å takke vedkomande som sveiva igong det heile, kven det no enn er!
Takk elles til: Gud, isbreen, Kvikk lunsj, og alle som var med!
Bibelord frå dagen var salme 121:
Eg lyfter mine augo til fjella:
Kvar kjem mi hjelp ifrå?
Mi hjelp kjem frå Herren,
han som skapte himmel og jord.
Han lèt ikkje foten din vera ustø,
din vaktar blundar ikkje.
Nei, han blundar ikkje og søv ikkje,
Israels vaktar.
Herren er din vaktar,
Herren er din skugge,
han er ved di høgre hand.
Sola skal ikkje stikka deg om dagen
og månen ikkje skada deg om natta.
Herren skal vara deg frå alt vondt
og verna om ditt liv.
Herren skal vara din utgang og din inngang
frå no og til evig tid